Vakantiehuisje 2019 - 2

Vandaag verhuisden we naar onze tweede vakantiestek in Noorwegen. Driehonderdnegentig kilometer noordelijker rijden nam zo een acht uur in beslag. Je kan nu eenmaal niet snel rijden op de Noorse wegen. Dat slingert en draait maar en de snelheid is er – begrijpelijk - beperkt tot 70 km per uur.

Onderweg moesten we verschillende fjorden over. En waar er geen brug is, is er wel een pont. De dienst wordt er verzorgd door Fjord1. Eerst vreesden we nog dat je er op tijd moest zijn om nog over te raken, maar blijkbaar loopt de dienst tot diep in de nacht.
 

 

Onze eindbestemming was ditmaal het stadje Leikanger aan de Sognefjord. Langgerekt en aan de voet van de fjord gelegen aan de zuidkant. Dus volop zon!

Ons vakantieverblijf ligt boven de garage van de eigenaars. Knus ingericht appartementje, keuken en woonruimte in één, twee slaapkamers en een badkamer. Meer moet dat niet zijn.

 

 

 

Alhoewel… je weet dat ik – als het kan – ook vakantiehuisjes prefereer met een wijds zicht. En dat is nu niet anders. Kijk eens door het keukenraam: een knus terrasje met een open zicht op de volgende bocht in de Sognefjord – grandioos, niet?

 

 

 

Maar er is nog. Je weet dat we tuinliefhebbers zijn, niet (kijk maar eens op onze tuinblog)? Dus zijn we super blij met ons vakantietuintje.

Kom eens mee voor een rondleiding. Je moet eerst de trap af – die is begroeid met kiwiranken, mooi hé? En dan moeten we het straatje over en door het witgeschilderde poortje. En dan kom je in smal lang tuintje, een langgerekte oase lijkt het wel.

En we hebben, als we rechts het betonnen trapje afdalen, zelfs een eigen strandje! Je ziet dat er ook een sloepje bij hoort, voor mochten we zin hebben om te gaan vissen of spelevaren op het fjord. We werden wel gewaarschuwd om het bootje niet te water te laten wanneer de speedferry langskomt. Die heeft een halte honderd meter verder en dat langskomen gaat gepaard met hoge golven. Halverwege de tuin lijkt, als je je omkeert, ons vakantiehuisje er heel alleen te staan.

 

 

Maar volg verder – het wordt nóg beter. De tuin eindigt namelijk op enkele terrasjes. Er is een prieeltje, de loungestoelen staan klaar, in de scheepskisten vind je naast reddingsvesten die bij het sloepje horen ook zachte kussens, en in het prieeltje liggen wat warme plaids. Het prieeltje is volkomen winddicht en heeft zachte zetels – geschikt voor een koffie met koek moment, zelfs als de wind net iets te strak is of de zon het even laat afweten. De vaste barbecue vraagt er om om te worden uitgetest (waar kunnen we hier zalm kopen?) en het heldere water lonkt. Zou dat erg koud zijn, dat fjordwater?

Op “ons” strandje trippelt een jonge kwikstaart heen en weer, meer geïnteresseerd in de kleine beestjes dan in het prachtige zicht op de Sognefjord.

Het ganse straatje – Strandvegen – is van hetzelfde. Aan de landzijde woonsten van uiteenlopende grootte en langs de fjordzijde een warrige aaneenschakeling van aanlegsteigertjes, boothuizen, tuintjes, mini-strandjes en visplekjes. En overal doet het geroep van de meeuwen en scholekster je er aan herinneren dat zo een fjord – zelfs ver in het binnenland – eigenlijk de zee is.