Thor en Odin

Vandaag gingen we twee Noorse goden bezoeken. Je moet er helemaal tot het einde van het Austerdal voor. Want Thor en Odin kan je vinden in het nationale park Jostedalsbreen.

Om er te geraken moet je zelfs tol betalen, want het laatste stuk van de weg tot aan de parking in Tungestolen is een tolweg. De weg is er versperd door een poort en je moet gepast geld achterlaten in een enveloppe met je kentekennummer en de datum er op geschreven. De enveloppe drop je in de brievenbus. Gelukkig ligt er een stapeltje enveloppes en schrijfgerief klaar in het tolhuisje. De tolbedrag is vijftig Noorse kronen – ongeveer vijf Euro. De poort moet weer mooi toe want er lopen schapen vrij rond.

Na het tolpunt moesten we nog een eind doorrijden tot waar de vallei in twee splitst. Links zie je er de spliksplinternieuwe berghut die op de richel tussen het Langedal en Austerdal staat. Of beter – de werf er van, want het ding is nog niet af. Dat is voor ergens in de herfst. En het moet af want de Koningin komt openen.

De zes km lange wandeling door deze vallei is makkelijk. Er zijn slechts enkele hellingen (totaal 280m zie Wikiloc) te overwinnen maar het grootste deel is gewoonweg vlak. 

Op sommige plekken, zoals in de uitgestrekte wilgen-en elzenstruwelen kan de wandeling zelfs bijna saai worden, mocht het niet zijn dat we in de hele goeie beschrijving van deze wandeling, gemaakt door Piet Smulders, opmerkzaam werden gemaakt op de geologische verschijnselen in de vallei. Een aanrader – je vind de beschrijving HIER.

Onderweg ontmoetten we Anne, die voor het Noorse directoraat voor natuurbeheer instaat voor het 1310 km² grote Nationale park Jostedalsbreen. Gelukkig bestaat het grootste deel uit gletsjer - Jostedalsbreen is trouwens de grootste gletsjer van Europa : 487km² en op sommige plekken een halve km dik. 

Anne ging vandaag wat bordjes monteren en sluipwegjes afsluiten met takkebossen om de bezoekers in goede banen te houden. En kijken of er een helikopter nodig was om afval uit de vallei te halen.

Aan het eind van de zes km lange wandeling kom je plots een steenmannetje tegen op het pad, waarop een herdenkingsplaat is bevestigd.

De Brit William Cecil Slingsby en de Noor Kristian Bing ontdekten namelijk in 1894 quasi gelijktijdig deze tot dan toe ongekende gletsjer. Op herdenkingsplaat staan de woorden van William C. Slingsby "The finest ice scenery in Europe".

En ja, een richel ontneemt eerst het zicht op de Austerdalsbreen, maar eens de herdenkingsplaat voorbij zie je de gletsjer, én de twee gletsjertongen Thor en Odin voor je liggen.

Ik weet het - het is een beetje een vreemde foto - maar ik kon niet anders dan met de breedhoek twee foto's te maken in een poging de twee gletsjer watervallen Odin en Thor én de gletsjertong van Austerdalsbreen samen in beeld te brengen. En digitaal aaneengekleefd ziet dat er wat raar uit.

Maar gelukkig vond ik op het internet een prachtig filmpje waarop Austerdalsbreen en de twee goden Thor en Odin drone-gewijs in volle pracht te aanschouwen zijn.

Daarop zie je hoe Thor en Odin als bevroren watervallen zijn. Het ijs schuift er in (relatief) hoge snelheid van de steile wand en zie er uit als schuimend en kolkend water in een stroomversnelling - maar dan bevroren.

Je wordt, zo dichtbij de gletsjer, er als bezoeker nog eens op attent gemaakt dat, zelfs al mag je in Noorwegen vrijuit overal in de natuur wandelen, zo een gletsjer levensgevaarlijk is. Zeker Thor en Odin zijn gevaarlijk - het zijn dan ook goden hé. Elk ogenblik kunnen er stukken afbreken of kan het zaakje gaan schuiven.

Nee - dan bleven we liever boven de gletsjertong van het uitzicht en de spaarzame plantengroei genieten.

En daar stonden ook pareltjes tussen zoals Orchisjes, Klein wintergroen, Gele bergsteenbreek en Muurhavikskruid. En onderweg hadden we al Kleinste egelskop, Blauw immergroen, een Waterbies en Noorse droogbloem gezien. Een topdagje.