Stavanger en Solastranden

De enige grote stad in onze buurt was Stavanger. En vermits het weer een te beetje twijfelachtig was voor een natuurwandeling beslisten we vandaag het oude stadsdeel “Gamle Stavanger” te bezoeken.

Maar voor de middag gingen we eerst naar Solastranden, op zoek naar de zo gewilde Noordkrompen. Het strand leek eerst leeg, maar er waren gewoon geen grote schelpen. Maar wel massa's kleintjes - vooral Venusschelpjes. Daar werden er enkele honderden van geraapt - dat wordt mooi in een glazen potje of zo.

Gamle Stavanger bestaat uit een gering aantal min of meer evenwijdig aan de haven lopende straatjes, het ene een huizenrij hoger dan de andere. Het is er rustig rondkuieren, genietend van die typische uitstraling van die spierwit geverfde houten gebouwen.

De kleur wordt er verzorgd door de bloemen in smalle voortuintjes of (hang)potten, of door de voordeuren.

Hier en daar kan je een winkeltje met artisanale producten bezoeken.

Natuurlijk is dit oude stadsdeel ook een beetje een toeristenval, alhoewel de grote souvenirshops geconcentreerd zijn op de kaai zelf, in omgebouwde pakhuizen. Want daar komen de cruiseschepen aan – mastodonten die telkens het straatbeeld op bombastische wijze domineren.

Op de kaai vind je tevens, maar dan eerder aan de overzijde van de haven, terrasjes en restaurantjes.

Maar wij gingen eten in de hippiewijk. Ik kan het niet anders noemen – plots zoveel kleur en uitbundigheid!

En wat bleek - dat tenslotte het weer best meeviel aan de kust. Dus morgen toch er op uit. 

St Mawes

Vandaag was het plan nog een laatste kustwandeling te maken bij St-Agnes, maar een uiterst stevige zeebries en een dikke mistlaag (of waren dat lage wolken?), afgewisseld met wat gedruppel, deed ons onze plannen wijzigen. Gelukkig was St Agnes maar twintig minuutjes rijden van ons huisje, dus een planwijziging betekende niet dat de hele dag de letterlijke mist in ging.

Daar besloten we om het stadje aan de overkant van de baai, St Mawes, te bezoeken. Dat konden we combineren met een tuinbezoek. Want nu waren we al zo lang in Zuid-West Engeland, en hadden we nog geen enkele van de zo vele opengestelde tuinen bezocht!

St-Mawes kan je bereiken door ofwel het ganse Fal estuarium en al zijn zijarmen rond te rijden, of je de bijbehorende files bij Truro te vermijden door de King Harry Ferry te nemen. We raakten de wagen kwijt op de centrale parking in St Mawes en wandelden langs alle shops richting het fort aan de mondig van de Fal. Langs de overkant, in Falmouth staat er een tweelingfort, Pendennis castle. Beide bewaakten de toegang tot het estuarium van de Fal rivier.

We lieten St Mawes Castle echter links liggen en stapten omhoog richting Lamorran gardens. Deze tuin is ongeveer twee ha groot en maar een dertig jaar oud. Maar door de uitzonderlijke ligging op een zuidhelling - en door de nabijheid van de zee, vriest het er haast nooit en alles groeit er supersnel. De tuin is Italiaans geïnspireerd en is volledig aangeplant met sub-tropische planten. We waanden ons soms op Madeira, want veel soorten hadden we daar, in de botanische tuinen van Funchal, leren kennen . Doorheen de ganse tuin kronkelen wegjes naar beneden. Hier en daar zijn er doorkijkjes naar de baai, meestal in een prieeltje of vanop een bruggetje.

Lamorran gardens is in één woord samengevat: weelderig. En als je een tweede woord wilt: vol. Iets te vol naar onze zin. In de ganse tuin zijn er maar twee kleine gazonnetjes te vinden, en er mochten wat meer zichten opengelaten zijn op de mooie Fal rivier.

Maar op hete dagen is de tuin heerlijk met al zijn schaduw.  En wij waren blij met de dekking van de bomen en struiken, want halverwege de helling begon het te regenen - en natuurlijk geen regenjasje of paraplu mee ...

Lamorran gardens is een aanrader voor al wie van sub-tropische tuinen houdt. De tuin heeft een indrukwekkende collectie varens, boomvarens en palmen. Verrassend om te aanschouwen hoe goed die soorten het doen in het klimaat van Cornwall!

Land's End

De wandeling van Sennen richting het meest westelijke punt van Engeland, een rotspunt met de toepasselijke naam Land's End, leverde weer een reeks ongelooflijk mooie zichten op. We passeerden spectaculaire plekjes, van de meest soortenrijke kustheiden en kustgraslanden en zelfs een totaal uit elkaar geslagen scheepswrak.

Maar laat ik de beelden vooral voor zich spreken.