Vandaag vroeg opgestaan, want we planden een stevige klim. Lac Lauvitel ligt op duizend vijfhonderd meter hoogte geprangd tussen de pointe de Malhaubert en de Aiguille de Venosc.
Lac Lauvitel, aan de overzijde de Pointe de Malhaubert
De klim er naar toe is steil en je moet er, startende aan de parking in La Danchère, vijfhonderd meter omhoog. Er gaan twee wandelwegjes naar toe, één langs elke kant van de beek, maar er wordt aangeraden de klim langs de rechteroever te doen. Er is namelijk langs die kant iets meer schaduw. En dat was een goede raad gezien de warmte deze zomer. Ook hier zagen we dat de vegetatie serieus te lijden heeft onder de aanhoudende droogte. Heel veel planten waren al uitgebloeid en een aantal najaar soorten waren alreeds in bloei. Maar toch zagen we nog enkele leuke soorten onderweg. Er is bvb een soort Boshengel, die met zijn flashy blauw gekleurde schutbladeren er uitziet alsof er iemand met een spuitbus blauwe verf gepasseerd is.
Hertsmunt (Mentha longifolia) en Melampyrum nemorosum (een soort Boshengel)
Zaagblad (Serratula tinctoria) en Centaurea alpestris
Tweekleurig hooibeestje en Gewoon boswitje
Het bleek al gauw dat Lac Lauvitel een favoriete wandeling is, want er gingen verscheidene families en groepjes naar boven, allemaal aangetrokken door de belofte van zwemwater of de aanwezigheid van halftamme marmotten. Sommige hadden daarbij niks meer mee dan wat drinken, andere werden er net door hun gids op gewezen dat je altijd voedsel en regenkledij moet meenemen in de bergen. Ongeacht wat het weer aan het begin van de wandeling is, het kan altijd snel omslaan in de bergen.
Keizersmantel
Boven gekomen wordt je beloond met een prachtig zicht op de overkant van het meer, waar zich een integraal reservaat bevindt, het reserve integrale de fond de Lauvitel. Met integrale bedoelt men wel degelijk volledig - de toegang is er verboden. Behalve voor wetenschappers dan, want het reservaat werd in 1995 opgericht om te leren uit de natuurlijke dynamiek in een ecosysteem dat weinig onderhevig is aan menselijke invloed.
Aan de overzijde het reserve integrale de fond de Lauvitel
Maar de meeste bezoekers zijn al heel tevreden met het strandje aan de noordoostelijke zijde. Bergschoenen worden er met plezier uitgetrokken om er de vermoeide en verhitte voeten te verfrissen. En fris is het! Of zeg maar gewoonweg koud! Hoe sommigen er is slaagden er in te duiken en nog adem te krijgen ...
Spijtig genoeg waren de halftamme marmotten niet op post, maar er was wel een vriendelijke juffrouw van de service du parc national des Ecrins. Iedereen mocht er door haar telescoop kijken naar de gemsen hoog op de rotsen. Ze vertelde dat er enkele dujizenden in het nationaal park geteld worden. Toen ik zei dat het me opviel dat ze hier erg schuw zijn, in tegenstelling tot andere plekken in de Alpen, moest ze dat beamen. Maar ja, er word natuurlijk op gejaagd, zelfs in het park.
De cabanes des Selles en Digitalis grandiflora
Liggen zonnen in de hitte was er niet aan mij besteed maar het strand afspeuren naar bergvlindertjes die in het vochtige zand mineralen komen slurpen is meer mijn ding... ook al moet je er daarvoor vrij bizarre en nerdy houdingen voor aannemen.
Amateur-natuurfotograaf op familiestrand en Bosrandparelmoervlinder
Gewone glanserebia
Zwartsprietdikkopjes
Op de terugweg kregen we een goed zicht op het skidorp Les Deux Alpes, en op het grote grondverzet dat daar gaande is. Misschien gaan we er morgen (rustdag) eens naar toe en krijgen we een beter zicht op wat er daar gaande is.
Terug in La Danchère hadden we een ijsje verdiend. We vonden er een gezellig tuinterras bij een lokaal hotelletje - mét lekker ijs. Ik heb de indruk dat we deze vakantie, met dergelijke temperaturen, nog veel op zoek zullen gaan naar verfrissing.
Bakoven en openbare wasplaats in La Danchère
Geen opmerkingen:
Een reactie posten