To Skellig or not to Skellig ...

Valentia island. De naam alleen al heeft iets. Valentia island is geen echt eiland, maar een kleiner schiereilandje aan een groot schiereiland (Iveragh). En bekend voor de mooie zichten en rotskusten. 

Je kan er op twee manieren op. Ofwel neem je de brug bij Portmagee, ofwel rij je de veerpont op bij Knight's Town. Natuurlijk wilden wij beide en de keuze viel op eerst met de ferry, en er weer af via de brug.

Eigenlijk hadden we niet zoveel tijd meer op Valentia island zelf, want we waren onderweg al blijven picknicken op het strand van Derrynane bay en natuurlijk stoppen bij allerhande mooie zichten. Op Valentia island gingen we dus voor enkele klassieke aantrekkingspunten zoals de Tetrapod trackway , Geokaun mountain en Skellig experience.

Tetrapod trackway is naar verluidt het spoor van de eerste viervoeter die op land rondkroop. Je kan dat "eerste" natuurlijk met een korrel zout, of voor mijn part met een zak zout nemen, maar ik vond het toch leuk om te zien. Je ziet mooi de voetstappen die het dier ooit in de prehistorische modder naliet, inclusief sleepsporen van zijn staart.

We lieten ons daarna vangen aan een richtingaanwijzer "grotto", waarmee je aan een leisteengroeve komt. Maar het "grotto-deel" verwees eigenlijk naar een lourdes-grot aan de ingang van de groeve. Niet de mooiste grot, maar het zicht vanaf daar naar de overkant van het water, richting Doulus head en Beginish island was heel zeker de moeite!

Daarna reden we naar de hoogste top op Valentia island: Geokaun hill (266m). Daar moest je betalen om via een allerlelijkste en steile weg naar de top te mogen rijden. In normale omstandigheden zouden we zo'n heuvel opgeklommen zijn, maar we hadden weinig tijd. 

Zicht op het noordelijke schiereiland van Kerry: Dingle

Van op Geokaun hill heb je een fantastisch zicht op Doulus Bay, Valencia harbour, Beginish island en in de verte het stadje Cahersiveen. In het midden de vuurtoren van Fort point.

En er is ook een Bellevue waar je een spectaculaire kijk hebt op de Fogher cliffs.

Aan de andere kant kijk je uit naar Portmagee en de brug naar het vasteland Iveragh.

Vooraan rechts van de brug zie je enkele grijze lage gebouwen. Dat is de site van Skellig experience. Daar kan je een tentoonstelling zien over Skellig Michael. Als je goed kijkt zie je er ook een aanlegsteiger met bootjes.

Skellig Michael zijn twee rotsachtige eilanden zo'n twaalf kilometer voor de kust van Kerry: Great Skellig en Little Skellig. Ze zijn wereldberoemd wegens de populatie Papegaaiduikers en de gigantische populatie Jan-van-Genten op Little Skellig. 

Maar Skellig is nog het meest bekend omdat het wellicht de meest krankzinnige plek ter wereld is waar men ooit een klooster gebouwd heeft. Van de zesde tot de twaalfde eeuw was de plek bewoond door een twaalftal monniken. Hoe ze er overleefden is me nog steeds een raadsel, alhoewel het in de tentoonstelling uit de doeken werd gedaan.

Het klooster staat er nog steeds en is Unesco werelderfgoed. Je kan het bezoeken, maar de tocht er naartoe is een bezoeking. Toch voor wie een anderhalf uur durende tocht in een klein bootje niet ziet zitten.

Om eerlijk te zijn had ik al een overtocht geboekt - voor morgen, maar na het zien van de kleine bootjes die naar Skellig varen, en het filmpje in de tentoonstelling, zagen de overige leden van mijn gezinnetje het absoluut niet meer zitten. Ik moest dus noodgedwongen weer afzeggen en toen ik de schipper belde hoorde ik gelijk een storm op de achtergrond. Hmm - Skellig is grellig!

Als je een idee wilt hebben van wat de overtocht en het aanmeren op Skellig betekent dan bekijk je maar eens deze twee heel korte filmpjes:

Om op Skellig aan te meren worden elk jaar dertien licenties toegekend aan zeelui die elke dag (indien mogelijk) een overtocht naar Skellig mogen uitvoeren. Het aantal personen dat gelijktijdig op Skellig aanwezig mag zijn is ook beperkt - ik dacht zo'n honderd vijftig. Elk bootje mag maximaal twaalf personen vervoeren.

En als het bootje je dan afgezet heeft op Great Skellig, dan wacht je een klim van honderden treden over een kronkelige trap tot aan de kloostersite. Wat men allemaal niet deed om "dichter bij God" te zijn ...

Ik kan dus helaas geen foto's tonen van Skellig zelf, maar ik zou je aanraden even "Skellig Michael monastery" te googlen op google afbeeldingen, en even met mij weg te dromen ...